Pomimo, że nie wrzuciłem jeszcze ostatniej części fotorelacji z wakacyjnej wyprawy to postanowiłem zrobić krótkie podsumowanie tejże z punktu widzenia sprzętu – tak już tradycyjnie, stąd temat wpisu. Oczywiście w tym roku zasadniczą (choć jak się za chwilę okaże bardzo marginalną) zmianą było to, że poza sprzętem fotograficznym (o tym później) wziąłem ze sobą drona – Mavic Air’a.
Po napisaniu dwóch poprzednich wpisów (Wiaderko do pełna czyli ETTR i elektrony, Wiaderka nie do końca do pełna) czułem pewien niedosyt wiedzy związany z dwoma konkretnymi elementami, o których tylko wspomniałem – ISOless oraz dual-gain.
Wcześniej, czy później, ten dzień musiał nadejść. Już przy okazji tych przemyśleń zauważyłem, że z jednej strony zachwalając miniaturyzację związaną z systemem bezlusterkowym, z drugiej wybudowałem sobie szklarnię, w której miałem kilka praktycznie pokrywających się szkieł.
Czasami kiedy powie się A trzeba w końcu powiedzieć B. Transformacja mojego systemu fotograficznego dobiega właśnie końca, a przynajmniej kończy się pewien etap.
Od czasu popełnienia poprzedniego wpisu wydarzyło się wiele, a wszystko potoczyło się drogą, o której wtedy nawet nie byłem w stanie pomyśleć – warto może napisać kilka słów o tym wszystkim
Od dawna świerzbiły mnie ręce, żeby popełnić ten tekst. Jako, że wszystkie obliczenia wskazują na to, że właśnie mija 10 lat mojego „bycia spotterem” nie dało się sprawy już dłużej odkładać.
